Drużynę Harcerską można porównać do rodziny, ale nie możemy im bezgranicznie ufać. Ludzie mogą wykorzystać wszystko patrząc tylko na siebie. Nie możemy ich za to winić, oni są ludźmi tak jak my. Niektórzy powiedzą, że ,,harcerze powinni pomagać, a nie dręczyć". To prawda, ale ludzkiej natury nie da się zmienić. Harcerze mają swoje wady i zalety, nie ma ludzi idealnych. Każdego harcerza łączy uczucie, u niektórych mocniejsze, a u niektórych słabsze. Te mocniejsze  przetrwają długie lata, słabsze... nie wiadomo.

Niektórzy uważają harcerstwo za czas wolny lub czas swawoli, ale tak nie jest.

Harcerstwo to odkrywanie samego siebie i świata, to też jest ciężka praca. Wiem, że na słowo ,,praca" od razu ludzie mogą się zniechęcić, ale warto. Harcerstwo nas kształtuje i wzmacnia nasze słabe strony, oczywiście nie zrobi z nas Supermana. Jestem harcerką od 4 lat i przez ten czas zmieniłam się nie do poznania. Już nie jestem tą samą ,,beksą lalą" co kiedyś, ale odważną, mającą swoje zdanie dziewczyną.

  To od każdego z nas zależy jacy będziemy.                                                                                                                                          Miałam koleżankę, która była fajną dziewczyną i należałyśmy do jednej drużyny, ale ona miała dość. Już jej nie zależało i zaczęła się nudzić, nie miała zamiaru stawiać sobie nowych wyzwań. I teraz jest jej nie rozpoznaję. Od skromnej, rozważnej dziewczyny - do odważnej i nie ostrożnej nastolatki.